Erramun Martikorena
Ilargitxuak berandu;
Dama gaztea, zure ganako
Fortuna on bat albanu,
Sala klaruak lefeatzen naizu :
Argia estaltzen bazinu ?
Salarat joan’ta ginenean jarri
Biak begira elgarri:
Inposible da zu ez zaituen
Ama Birjinak igorri !
Behin bethikotz nahi zaitut zu
Penaren kontsolagarri.
Bard’arratsean, ederrak dio :
Ene maitea adio;
Zure ganako amodioa
Hemen dut hemen oraino,
Hemen dut eta hemen izanen
Munduan bizi naizeno.